لارنگوسکوپ شامل دسته حاوی باطری است که تیغه های با منبع نور (لامپ یا فیبر نوری ) ممکن است به آن متصل شده یا برداشته شود . هنگام استفاده از آن ، لارنگوسکوپ در دست چپ متخصص بیهوشی و نزدیک به محل اتصال بین دسته و تیغه لارنگوسکوپ نگه داشته می شود . سپس تیغه از سمت راست دهان بیمار وارد می شود به طوریکه از دندانهای پیشین به دور بوده و زبان بیمار به سمت چپ منحرف گردد و به شکلی از مجرای تیغه به دور باشد . همچنان که تیغه به جلو و مرکز به سمت اپی گلوت به پیش می رود، از فشار بر دندانها و یا لثه ها باید پرهیز گردد .مچ دست متخصص بیهوشی سفت نگه داشته شده تا لارنگوسکوپ در امتداد محور دسته بالا برده شود و باعث جابجایی بافت نرم به قدام گشته و ساختمان حنجره در معرض دید قرار گیرد . در هنگام بالا بردن، دسته نباید بچرخد تا از دندانهای بالایی یا لثه ها به عنوان تکیه گاه تیغه لارنگوسکوپ ( به عنوان اهرم ) استفاده نشود .
دیدگاه خود را بنویسید