بی حسی نخاعی   یا spinal anesthesia یک تکنیک اساسی در بی حسی رژیونال است که شامل تزریق بی حس کننده موضعی به فضای ساب آراکنوئید( زیر عنکبوتیه) برای ایجاد از دست دادن برگشت پذیر حس و عملکرد حرکتی در قسمت تحتانی بدن است. شروع سریع، بی دردی موثر و مشخصات ایمنی مطلوب آن را برای روش های مختلف جراحی مناسب می کند.

انواع سوزن نخاعی و کاربرد آنها

انتخاب سوزن های نخاعی برای موفقیت و ایمنی بی حسی نخاعی بسیار مهم است. سوزن های اسپاینال در درجه اول بر اساس طراحی نوک آنها دسته بندی می شوند:

•  سوزن‌های با لبه‌برنده یاCutting-Edge Needles : نمونه‌هایی از آن عبارتند از سوزن Quincke، که دارای یک نوک اریب‌دار و تیز است که برای برش بافت‌ها طراحی شده است. در حالی که آنها سوراخ کردن آسان تر دورال را تسهیل می کنند، به دلیل نقایص بیشتر  در دورال، با بروز بیشتر سردرد پس از سوراخ کردن دورال (PDPH) همراه هستند.
•    سوزن‌های آتروماتیک (غیر برنده): سوزن‌های Whitacre و Sprotte دارای نوک مدادی هستند که به جای بریدن الیاف دورال را از هم جدا می‌کند. این طرح خطر PDPH را کاهش می دهد و به طور کلی برای بی حسی نخاعی ترجیح داده می شود.

قیمت سوزن اسپاینال در سایت مدکارا مناسب می باشد و انواع سایز های سوزن اسپاینال از سایت مدکارا قابل خرید است

انتخاب بین این سوزن ها به عواملی مانند آناتومی بیمار، روش خاص و تجربه پزشک بستگی دارد.

موارد مصرف بی حسی نخاعی

برای خرید سوزن اسپاینال می توان به سایت تجهیزات پزشکی مدکارا مراجعه نمایید و انواع سوزن اسپاینال موجود می باشد

بی‌حسی نخاعی برای انواع روش‌های جراحی، به‌ویژه آن‌هایی که زیر شکم، لگن، پرینه و اندام‌های تحتانی را درگیر می‌کنند، اندیکاسیون دارد. نشانه های رایج عبارتند از:

اقدامات مامایی: سزارین و زایمان واژینال.

جراحی های ارتوپدی: آرتروپلاستی مفصل ران و زانو.

جراحی های اورولوژی و زنان: برداشتن سنگ از طریق مجرای ادرار و هیسترکتومی.

جراحی های عمومی: ترمیم فتق و جراحی های قسمت پایین شکم.

موارد منع مصرف بی حسی نخاعی

در حالی که بی حسی نخاعی به طور کلی بی خطر است، برخی شرایط استفاده از آن را منع می کند:

موارد منع مطلق:

امتناع بیمار و عدم رضایت بیمار

عفونت در محل تزریق.

هیپوولمی شدید

آلرژی به بی حس کننده های موضعی.

افزایش فشار داخل جمجمه.

موارد منع نسبی:

اختلال انعقادی  یا درمان با داروهای ضد انعقاد.

تنگی شدید آئورت یا میترال.

عفونت سیستمیک کنترل نشده

اختلالات عصبی.

تکنیک انجام بی حسی نخاعی

یک رویکرد دقیق برای تجویز ایمن و موثر بی‌حسی نخاعی ضروری است:

1. وضعیت بیمار: بیمار در حالت نشسته یا در وضعیت دکوبیتوس جانبی قرار می گیرد و ستون فقرات خمیده می شود تا فضاهای بین مهره ای باز شود.

2. شناسایی محل تزریق: فضای بین L3-L4 یا L4-L5 معمولا انتخاب می شود که با لمس تاج های ایلیاک و رسم یک خط خیالی (خط توفیر) که ستون فقرات را قطع می کند مشخص می شود.

3. آماده سازی آسپتیک: پوست بر روی فضای انتخابی با محلول ضد عفونی کننده تمیز می شود و با پوشش های  استریل پوشیده  می شود.

4. بی حسی موضعی: مقدار کمی از بی حس کننده موضعی در محل سوراخ به پوست و بافت های زیر جلدی نفوذ می کند.

5. قرار دادن سوزن نخاعی: سوزن نخاعی از طریق پوست، بافت زیر جلدی، رباط های فوق خاری و بین خاری، لیگامنتوم فلاووم و سخت شامه به فضای زیر عنکبوتیه پیش می رود. ظاهر مایع مغزی نخاعی (CSF) جایگذاری صحیح را تایید می کند.

6. تزریق بی حس کننده: پس از تایید جریان آزاد CSF، دوز از پیش تعیین شده بی حس کننده موضعی به آرامی تزریق می شود.

7. برداشتن سوزن و قرار دادن بیمار: سوزن بیرون کشیده می شود و بیمار در موقعیت مورد نیاز برای عمل جراحی قرار می گیرد.

عوارض بی حسی نخاعی

در حالی که بی‌حسی نخاعی به طور کلی بی‌خطر است، می‌تواند با عوارضی همراه باشد:

عوارض شایع:

افت فشار خون: به دلیل بلوک سیستم عصبی سمپاتیک.

برادی کاردی: ناشی از  عملکرد تون واگ بدون مهار سیستم عصبی سمپاتیک.

سردرد پس از سوراخ شدن دورال (PDPH): با سردردی مشخص می شود که با نشستن یا ایستادن بدتر می شود. بروز PDPH تحت تأثیر نوع و اندازه سوزن است. استفاده از سوزن های تروماتیک مانند سوزن مدادی 26G می تواند این خطر را کاهش دهد. است

عوارض نادر اما جدی:

آسیب عصبی: مانند سندرم دم اسب cauda equina syndrome یا هماتوم نخاعی.

عفونت: از جمله مننژیت یا آبسه اپیدورال

ایست قلبی: ثانویه به بی حسی نخاعی بالاتر که بر فیبرهای شتاب دهنده قلب تأثیر می گذارد.

شناخت و مدیریت سریع این عوارض برای به حداقل رساندن عوارض بسیار مهم است.

به طور خلاصه، بی حسی نخاعی یک تکنیک همه کاره و موثر با اندیکاسیون های خاص، موارد منع مصرف و عوارض بالقوه است. درک کامل انواع سوزن نخاعی، تکنیک های تجویز صحیح و نظارت دقیق می تواند نتایج و ایمنی بیمار را افزایش دهد