الکتروکوتر دستگاهی است که با تولید جریان الکتریکی و گرما سبب ایجاد هموستاز (کنترل خونریزی در حین جراحی) یا برش می‌شود. کابلها از لوازم موردنیاز برای استفاده از دستگاه الکتروکوتر بوده و در عملکرد سیستم الکتروکوتر حیاتی هستند؛ زیرا پنست‌ها و الکترودها را به ژنراتور متصل میکنند و سبب برقراری جریان الکتریکی می‌شوند.
کابل‌هایی که جریان برق را از ژنراتور به سایر اجزای جانبی منتقل میکنند، از اجزای تعیین‌کننده سیستم الکتروکوتر هستند. یک سر این کابلها به ژنراتور الکتریکی و سر دیگر آنها به ابزار جراحی متصل می‌شود. این کابلها از دو جهت اهمیت دارند:
- تکمیل مدار الکتریکی و برقراری جریان الکتریکی
- کاهش خطر و خطاهای جراحی
به این ترتیب با استفاده از این کابلها، ابزارهای الکتروکوتر مانند پنست از انرژی ارائه شده توسط ژنراتور تغذیه میکنند و عملکرد موردنظر جراح را با ایمنی بالا محقق می‌سازند.
کابل پنست بای پولار باید چه ویژگی هایی داشته باشد؟
- برای هدایت ایمن جریان الکتریکی تولید شده توسط ژنراتور باید به اندازه کافی هادی (رسانای جریان الکتریکی) باشند.
- برای سهولت کاربرد باید ساختار انعطاف پذیری داشته باشند.
- به اندازه کافی فشرده و متراکم باشند.
- برای به حداقل رساندن خطر، دارای پوشش عایق الکتریکی مناسب باشند.
- طول مناسبی داشته باشند؛ به طوریکه هنگام استفاده مانعی برای جراح ایجاد نکند.
- دارای کانکتورهایی در دو انتها برای اتصال ژنراتور به ابزار باشند.
- اتصال ایمن و محکمی بین ژنراتور و قلم برقرار کنند.
- قابل استریل کردن باشند.
تفاوت الکتروکوتر مونوپولار و بای پولار:
دستگاه الکتروکوتر جراجی جریان متناوب با فرکانس بالا را به دو روش مونوپولار یا بای پولار به بافت اعمال می‌کند. در کوتریزاسیون مونوپلار یا تک قطبی، صفحه پلیت کوتری زیر بدن بیمار نصب میگردد و جراح از قلم کوتری یا ابزار تک قطبی برای تکمیل مدار الکتریکی و برقراری جریان استفاده می‌کند. در این روش جریان الکتریکی وارد شده به بدن از طریق صفحه پلیت نصب شده به بدن بیمار به دستگاه بر میگردد. اما در سیستم بای پولار از ابزاری به نام پنست و یا اینسترومنت‌هایی که نوک و بدنه آنها از دو قسمت رسانا و مجزا تشکیل شده، استفاده میگردد. جریان از یک راه وارد نوک ابزار و محل خونریزی شده، بین دو سر آن برقرار می‌شود و از نوک مقابل و مسیر دوم به دستگاه بر میگردد و نیازی به پلیت ندارد.
بنابراین هنگام استفاده از دستگاه تک قطبی، جریان از طریق الکترود فعال وارد بافت مدنظر شده و در نهایت از طریق الکترود برگشتی از بدن بیمار خارج می شود. درحالیکه با استفاده از دستگاه دوقطبی، جریان فقط از بین دو الکترود ابزار عبور می کند. این مسئله به طور موثری سبب تمرکز جریان و گرما در نقطه مدنظر می‌شود.
به این ترتیب سیستم‌های دوقطبی خطرات ذاتی الکتروکوتر تک قطبی یعنی خطر نشت ناخواسته جریان به بافت‌های مجاور را کاهش می‌دهند و کنترل دقیقی بر میزان انعقاد و آسیب حرارتی به بافت مجاور ارائه میکنند. به همین دلیل سیستم الکتروکوتر دوقطبی در حال حاضر به ابزاری ضروری برای جراحان تبدیل شده‌است.
البته بایست توجه نمود که به دلیل همین سطح مقطع کوچک الکترود ها شدت جریان عبوری نسبت به مونوپلار کمتر بوده و بیشتر برای خونریزی های کمتر و مناطق حساس تر استفاده میگردد.
آیا کابل های بای پولار یکبار مصرف هستند؟
از آنجا که مهندسی و طراحی کابل ها به صورت یکبار مصرف می تواند هزینه های زیادی را به محصول نهایی اضافه کند، کابل های بای پولار معمولا به صورت چندبار مصرف طراحی می شوند. به همین دلیل انتخاب مواد اولیه و روش ساخت باید به گونه ای باشد که کابلها بتوانند چرخه استریلیزاسیون (دما و فشار بالا) را تحمل کنند.
دیدگاه خود را بنویسید